NA ΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΤΕΡΟΥΝ
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ
Η πολιτική συγκυρία πίσω από τη δημιουργία του κυλικείου
Τα τελευταία χρόνια η κοινωνική ανισότητα έχει διευρυνθεί & οξυνθεί αδιαμφισβήτητα. Οι μισθοί πέφτουν κατακόρυφα, οι γονείς μας, εμείς οι ίδιοι ή οι φίλοι μας έχουν χάσει την εργασία τους, όσοι δουλεύουν ακόμα είναι ανασφάλιστοι, ουσιαστικά χωρίς εργατικά δικαιώματα και προστασία από την ολοένα αυξανόμενη εργοδοτική αυθαιρεσία. Τα ασφαλιστικά ταμεία δεν καλύπτουν πλέον ούτε αυτούς που χαίρουν ασφάλισης, το σύστημα υγείας υπολειτουργεί, η «δημόσια δωρεάν παιδεία» είναι προσιτή από όλο και μικρότερο κομμάτι του πληθυσμού· οι κοινωνικές παροχές τείνουν να εξαφανιστούν. Ταυτόχρονα, άνθρωποι που προσπαθούν να ξεφύγουν από τους πολέμους και τις άθλιες οικονομικές συνθήκες που μαστίζουν τις χώρες τους αναζητούν μια καλύτερη ζωή στην «πολιτισμένη δύση», για να έρθουν αντιμέτωποι με την εχθρική στάση των κρατών της ΕΕ και τοπικών κοινωνιών, και τελικά να μετατραπούν σε φθηνό εργατικό δυναμικό προς εκμετάλλευση.
Συνολικά λοιπόν βλέπουμε μια αδιάκοπη επίθεση στις ζωές των από τα κάτω, όλα αυτά σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να διασωθεί «η οικονομία», τα συμφέροντα δηλαδή των μεγάλων επιχειρήσεων και των τραπεζών. Αυτό δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση, καθώς η αποστράγγιση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων αποτελεί ανέκαθεν την πιο εύκολη λύση για το καπιταλιστικό σύστημα σε περιόδους κρίσης, δηλαδή στα οικονομικά αδιέξοδα που το ίδιο αναπόφευκτα δημιουργεί λόγω του τρόπου λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς, του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των κρατικών μηχανισμών. Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο πάντως αποτελεί δομικό στοιχείο του καπιταλισμού ανεξαρτήτως αν βρίσκεται σε κρίση ή όχι.
Τα πανεπιστήμια δεν θα μπορούσαν να μείνουν
ανεπηρέαστα από αυτή την κατάσταση
Ως φοιτητές αντιμετωπίζουμε ποικίλα προβλήματα καθώς το πανεπιστήμιο, πιστό στις επιταγές του κράτους – που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου – δίνει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να εμπορευματοποιούν τις ανάγκες μας. Συγκεκριμένα, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης:
-
Η σίτιση είναι πλέον για πολύ λίγα άτομα (και ο αριθμός συνεχώς μειώνεται), λόγω μείωσης των κονδυλίων και ταυτόχρονα αυξημένης τιμής πώλησης των προϊόντων από τον κερδοσκοπικό «γευσήνους» ,την μεγαλύτερη εταιρία catering στην Ελλάδα, που ελέγχει το 65% της βιομηχανίας αυτής.
-
Η στέγαση είναι επίσης για πολύ μικρό ποσοστό φοιτητών (~0,8%), οι υποδομές είναι πολύ φθηνές και κτίρια που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη στέγαση περισσότερων φοιτητών διατίθενται προς εκποίηση σε ιδιώτες.
-
Το κόστος των μεταφορών είναι πολύ υψηλό, συγκεκριμένα η μηνιαία κάρτα κοστίζει 45€, τιμή που τελικά είναι πιο ακριβή από τα εισιτήρια για 6 μέρες της βδομάδας (!)
-
Η έρευνα, άρα και οι σπουδές που μας προετοιμάζουν για αυτή, δεν εξυπηρετούν το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου αλλά ιδιωτικών επιχειρήσεων, οι οποίες ήδη χρηματοδοτούν έρευνες του πανεπιστημίου και μελλοντικά θα τους δίνεται ακόμα πιο εύκολα η δυνατότητα να καθοδηγήσουν ολόκληρο το πρόγραμμα σπουδών
-
Η ακαδημαϊκή κοινότητα εντατικοποιείται και αυταρχικοποιείται, τιμωρώντας αυτούς που δε συμμορφώνονται με αυτό το μοντέλο εκπαίδευσης που θεσπίζεται έτσι ώστε να ενθαρρύνει τη βαθμοθηρία, τον ανταγωνισμό μεταξύ των φοιτητών και τον στείρο επιστημονισμό.
Παρ’ όλα τα παραπάνω, όμως, στη νοοτροπία των φοιτητών έχει κυριαρχήσει η αδιαφορία και η απομάκρυνση από δομές πολιτικής οργάνωσης, σε συνδυασμό με την παραδοσιακή μικροαστική ρητορική της ταξικής ανέλιξης, μια προσδοκία που μάλλον για τους περισσότερους απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
Γιατί το παράδειγμα της αυτοοργάνωσης πρέπει να τονιστεί
ως η πιο προσοδοφόρα λύση για όλους μας
Υπάρχει λοιπόν άμεση ανάγκη ο φοιτητικός κόσμος να αποκτήσει πολιτική συνείδηση, να οργανωθεί και να διεκδικήσει καλύτερες συνθήκες όχι μόνο για τη κάλυψη των δικών του αναγκών αλλά και για να βελτιώσει το σύνολο της κοινωνίας εκ βάσεως. Ενάντια στην αδιαφορία, την ηττοπάθεια και τη λογική της ανάθεσης, προτάσσουμε την αυτοοργάνωση/αυτοδιαχείριση, δηλαδή την οργάνωση μας ως φοιτητές σε οριζόντιες αντιιεραρχικές δομές, μακριά από την λογική των κομμάτων και των παρατάξεων, και την κάλυψη των αναγκών μας χωρίς την διαμεσολάβηση καμίας ιδιωτικής επιχείρησης ή κρατικού φορέα.
Για το σκοπό αυτό αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε το Αυτοοργανωμένο Κυλικείο Ψυχιατρείου, μία ανοιχτή δομή που σε πρώτο χρόνο αποσκοπεί στην κάλυψη ορισμένων αναγκών σίτισης, παράλληλα πάντα με τη ζύμωση σε πολιτικό επίπεδο. Όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται μέσω της συνέλευσης του Κυλικείου μέσα από συζήτηση και συνδιαμόρφωση, χωρίς οποιαδήποτε μορφή ιεραρχίας ή ψηφοφορίας , με μηδενική ανοχή σε φασιστικές, ρατσιστικές και σεξιστικές αντιλήψεις. Τα προϊόντα και τα υλικά που χρησιμοποιούμε προέρχονται (στον βαθμό που αυτό είναι δυνατό) από αυτοοργανωμένες δομές και τοπικούς παραγωγούς, χωρίς τη διαμεσολάβηση κάποιου μεσάζοντα, ως ένδειξη αλληλεγγύης στις δομές αυτές, που επιβιώνουν κάτω από μια διαρκή κατάσταση επίθεσης. Ωστόσο για μας είναι πολύ σημαντικό το κυλικείο να μην παρέχει απλά μία προσωρινή λύση στα προβλήματά μας, αλλά να αναζητήσει μόνιμες λύσεις, μέσα από τις διεκδικήσεις και τον συλλογικό αγώνα. Ο ιδανικός τελικός στόχος μας είναι άλλωστε η αυτοκατάλυση και αντικατάστασή του από μια αυτοοργανωμένη δομή σίτισης με τη συμμετοχή εργαζομένων και φοιτητών, όπου ο ένας θα καλύπτει τις ανάγκες του άλλου χωρίς την διαμεσολάβηση της εταιρίας σίτισης και τη δημιουργία κέρδους της στις πλάτες και των δύο.
Σας καλούμε λοιπόν όλες και όλους στις συνελεύσεις μας.
Αυτοοργανωμένο Κυλικείο Ψυχιατρείου
kylikeiopsyxiatreiou.espivblogs.net